Wielkanoc i wiosna

Wielkanoc i wiosna są dla mnie jak prawdziwy detoks dla ciała i ducha. Nie Nowy Rok, kiedy większość solennych postanowień poprawy, bierze w łeb, bo zimowa aura nie sprzyja zmianom. To wiosna jest jak symboliczne Zmartwychwstanie, przebudzenie z zimowej apatii, kiedy to z zapałem podejmuję nowe działania.

Dla mnie czas przed Wielkanocą, to okres smutku i zadumy.  Żal mi Chrystusa, który musiał umrzeć za nasze grzechy i tego, że tak cierpiał. Kiedyś myślałam, że ja również cierpię po to, by innym było lepiej. Kiedy komuś z moich bliskich działa się krzywda, modliłam się prosząc o pomoc i obiecywałam, że ja dam sobie radę z moim cierpieniem, bo jestem przyzwyczajona, w zamian za bezpieczeństwo moich bliskich. Teraz już wiem, że to zarozumialstwo z mojej strony. Nie mam bowiem mocy zbawiania innych i nie mnie do tego celu wyznaczył Bóg. Każdy zasługuje w życiu na to, co najlepsze. Tak, jak inni na szczęście i pomyślność, tak ja na zdrowie. Mogę pokutować i przepraszać za swoje grzechy, chociaż niektórzy twierdzą, że ja nie mogę mieć przewinień. Taki chorótki Aniołek, który wystarczająco cierpi i nie ma za co przepraszać. A co chorótki, to grzeczniutki?! Właśnie przez to, że cierpi niezasłużenie może mieć okropny charakter i pretensje do świata i może być wstrętny i zgorzkniały i….. No tak, ale, po co? Nikomu z tego powodu nie będzie lepiej.

 Dlatego na wiosenną Wielkanoc oczyszczam duszę z wszelkich ciężarów. Odpuszczam sobie i innym i zaczynam nowe życie. A po Świętach zacznę super oczyszczającą dietę i schudnę jakieś hmmmm….. 5 kilo? No może chociaż 3.

Niech wszystkim te Święta przyniosą to, co najlepsze i najbardziej przez nich oczekiwane. Dużo mądrych przemyśleń w tym Ważnym Tygodniu i radości ze Zmartwychwstania, życzę wszystkim, którzy trafili na mojego bloga.