Wakacje, czyli sprawa niecierpiąca zwłoki

Planowanie podróży nie jest takie łatwe.  Ledwie człowiek wyruszy z domu a już szuka wc. Zamiast cieszyć się widokami i celem podróży myślę tylko o tym, że chce mi się siku. To nic, że przezornie jadłam śniadanie na sucho, no i broń Boże żadnej kawy! Jadę, tupię nogami, skręcam się i rozglądam, gdzie by tu, gdzie..

(toaleta królewska )
No, a ponieważ ja to z tych księżniczek, co to wygodnie muszą mieć to zaczyna się problem. Musi być wygodnie. Z tym całym rynsztunkiem. Barierki, płaskie wejścia, uchwyty, podtrzymywacze itd. Bez tego da rady, ale z tym wygodniej i łatwiej. Zadziwiające jest dla mnie to, że toalety dla niepełnosprawnych mieszczą się głównie łącznie z damskimi. Na moje szczęście jestem kobietą. A panowie to, co? Najwygodniej jest na stacjach benzynowych.  No tak, ale kiedy jedziemy w tzw. głuszę, gdzie stacji brak, to zaczyna się problem. No, bo do lasu na pewno nie. Niewygodnie, a poza tym kleszcze, pająki, pokrzywska i różne robale. Fuuu! Wtedy trzeba szukać jakiejś knajpy. Za darmo, czy nie, ale jakieś rozwiązanie jest. I tylko nie Toy Toy! Chociaż w jednym takim chciałam nawet przez chwile zamieszkać. Właśnie zeszliśmy z wodospadu Szklarki i stał osamotniony w oddali. W środku o dziwo zapach, jak w ogrodzie botanicznym, a w głębi plumkała niebieska woda, jak w kolorowych jeziorkach. Rozmarzyłam się, ale ze spokoju wyrwał mnie szum przejeżdżających tuż obok samochodów. Mieszkać przy samej szosie, o nie, dzięki. Toy Toytojowi nierówny. Z tego przy Kamieńczyku zwiewałam z garderobą w zębach, bo gęstość zapachu niemalże dusiła. Dla mnie jednak najważniejsza jest wygoda, czyli dojście bez schodów. Takie właśnie gwarantują te przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Jednak jakież jest moje zdziwienie, kiedy często są zamknięte na cztery spusty. Pobierowo, ulubiona nasza miejscowość nadmorska. Wspinam się z ledwością na moich czterech kończynach do drzwi z moim znaczkiem. Naciskam na klamkę. Zamknięte. Teraz muszę wrócić kilka metrów, żeby panią toaletowa poprosić o otworzenie. Pani siedzi sobie w baraczku, do którego prowadza wysokie schody. Wołam więc męża, żeby interweniował. Znudzona pani wychodzi , patrzy na mnie ze zdziwieniem i mówi: ale tam to korzystają ci na wózkach.

-No jasne! Tylko oni są niepełnosprawni! ( co za dyskryminacja)-  Pani chyba nie rozumie znaczka.

 

 -Po tych schodkach do wc dla „normalnych” mogę wejść, nawet wbiec z rozwianą grzywą, tylko zanim co, to się zesikam z wysiłku. - Otwiera, dalej nieprzekonana.

 Nie rozumiem tego. Dlaczego często toalety i specjalne wejścia dla niepełnosprawnych są zamknięte? Trzeba wejść drugim wejściem, po schodach i poprosić o otworzenie. A może należy znać jakiś tajny kod dostępu albo zastukać trzy razy w rynnę?

Świnoujście. Latarnia morska. Do budynku kilkanaście kamiennych stopni. Pokonujemy z trudem. Toalety dla mnie są! Nawet dwie. Oczywiście zamknięte. No tak, ale, po co mają być otwarte? Są, a komu przeszkadzają, że są. Nikomu. Czyste, zadbane, bo nieużywane. Dla inspekcji chyba tylko. W sumie i logiczne. Który niepełnosprawny da radę pokonać 300 schodów, żeby z najwyższej latarni nad brzegiem Bałtyku podziwiać okoliczna panoramę? Żaden, to po co otwarta toaleta. Niestety nie dla wszystkich wygody i piękno tego kraju jest dostępne.   

Międzyzdroje. Okrzyczane, jako najpiękniejsza i najbardziej popularna nadmorska miejscowość. Niestety skromna ilość parkingów i mnóstwo wąskich jednokierunkowych uliczek, którymi można błądzić w kółko, aż razi. Rząd drewnianych toalet tuż przy deptaku. Niestety każdy, kto podchodzi może tylko pocałować klamkę. Niby takie rozwinięte turystycznie miasto. A najważniejszej potrzeby turysty nie rozumie. Ni w ząb. Na drodze naszej wędrówki odnajdujemy znajomą włoską restaurację. Korzystam z luksusu, a w tym czasie mąż z zainteresowaniem studiuje menu. Ceny są zawrotne, a chwila mojej ulgi kosztuje tyle, co kawa. Wracamy na deptak. Z ulgą można pospacerować, najlepiej unikając wszelkich napojów.

 Zbliżają się wakacje, a ja pilnie studiuje mapę stacji benzynowych. No, bo jak wyruszę w trasę, muszę być odpowiednio przygotowana.