Hydrozagadka. Luboradz, Mierczyce, Biały Dom, zalew Mściwojów

Prognoza długoterminowa nie przewiduje opadów deszczu. Jeżeli będzie padać to Dolny Śląsk tradycyjnie obejdzie szerokim łukiem. Na domiar złego we wtorek rano po odkręceniu kurków poleciała ciecz w kolorze piwa, ale ani w smaku, ani w zapachu go nie przypominała. Na pytanie, gdzie jest woda, odpowiedziała mi kartka na drzwiach od klatki, że wodociągi wymieniają rury, a potem będą je czyścić i uzdatniać.

Po południu przestało lecieć cokolwiek i w mieszkaniu też zapanowała susza. Dlatego ruszyliśmy na poszukiwanie zbiorników wodnych, żeby chociaż oko nacieszyć, a może i koniuszki palców zamoczyć. Kilka kilometrów jazdy i znaleźliśmy się w powiecie jaworskim, w miejscowości Mierczyce. Przez zupełny przypadek odkryliśmy barokowy pałac otoczony fosą.

 

Kamienne mostki zrobiły na nas wrażenie, ale zielona woda nie zachęcała, by zanurzyć w niej cokolwiek.

Zabytkowa studnia jest bardzo zabytkowa i obeszliśmy ją z daleka, żeby się nie rozpadła od dotyku.

Ogromnie nam się spodobały obrośnięte bluszczem domy. Bardziej odporne na suszę niż my.

Z niezaspokojonym pragnieniem ruszyliśmy dalej. Kolejna miejscowość to Luboradz, ale z braku wody, musieliśmy się zadowolić innym widokiem. W głębi wioski, za kamiennym murem ukryty ogromny barokowy pałac z licznymi zabudowaniami gospodarczymi. Jedyny ślad wody to hydrant na pierwszym planie.

 

Dookoła pałacu wyschnięta fosa. Może i dobrze, bo woda i tak bardzo zniszczyła fundamenty budowli. Pałac jest ogromny, ma 3200 m2 i aż 90 pomieszczeń. W wielu z nich zachowały się liczne malowidła na ścianach i sufitach oraz belkowe zdobione stropy. Niestety nie udało nam się zobaczyć wnętrz. Obecny właściciel niechętnie pozwala na zwiedzanie. Pałac jest odrobinę zabezpieczony przed dalszymi zniszczeniami, ale remont trwa od wielu lat i nie zanosi się, by w najbliższym czasie się zakończył.

Zabudowania gospodarcze z podcieniami i charakterystycznym bluszczem.

Wiele elementów ozdobnych z samego pałacu, jak i otoczenia uległo zniszczeniu lub zostało skradzionych. Kiedy wojska rosyjskie dotarły na te tereny, z okazałej biblioteki, która w latach świetności liczyła nawet 11000 tomów, zostało niewiele. Ogniska z książek płonęły przez wiele nocy.  Ogromną sławą cieszył się również ogród, w którym pozostało do dzisiaj kilka porozbijanych waz i dwie zniszczone rzeźby.

Kilkanaście metrów dalej, po przekroczeniu rzeczki Wierzbiak, dojechaliśmy do byłego browaru, który stanowił część zabudowań gospodarczych pałacu. Obecnie mieści się tutaj gospodarstwo agroturystyczne Biały Dom, które słynie z nalewek własnej produkcji. Jego właściciele marzą by uruchomić zabytkowy browar.

Budynek suszarni starego browaru.

Bardzo ładny i zadbany ogród z oczkiem wodnym.

A dużej wody ciągle brak. Ponieważ nadchodził już wieczór pojechaliśmy dalej. Celem naszej wyprawy był bowiem zbiornik wodny Mściwojów. Naszym oczom ukazał się duży zalew.

Można w nim popływać, łowić ryby albo posiedzieć na pomoście.

Nacieszyliśmy oczy, zamoczyliśmy koniuszki palców, a ponieważ słońce zaczęło zachodzić postanowiliśmy wrócić do domu.

Wodociągi zrobiły nam prawdziwą niespodziankę, bo wyrobiły się do wieczora.

 Mimo wszystko kranówkę wolę bardziej niż jeziorówkę i do picia i do kąpieli.