Gorąco jak w piecu? Dymarki Kaczawskie

 

Na liczniku 36 stopni w cieniu, a my na przekór jedziemy zwiedzić zabytkowe piece hutnicze usytuowane we wsi Leszczyna niedaleko Złotoryi. Zanim jednak do nich dojedziemy przedzieramy się przez wąwów między Janowicami Dużymi, a  Krajewem. Tym wąwoziem maszerowały wojska napoleońskie, żeby po wyjściu na Płaskowyż Janowicki wziąć udział w bitwie nad Kaczawą w 1813 roku. Na pamiątkę tego wydarzenia ustawiono pamiątkowy obelisk. Najchętniej sama bym im taki postawiła, bo podziwiam wytrwałość żołnierzy w upalny dzień, w grubych mundurach. Zastanawia mnie, dlaczego nie szyli im wersji letniej z krótkimi rękawkami i nogawkami.

Zdjęcie wąwozu robiłam przez szybę samochodu, bo nie dało się wysiąść lub otworzyć okna. W zacienionym i nieco chłodniejszym miejscu schroniły się chyba wszystkie owady i żyjątka świata. Niemalże atakowały samochód, jakby chciały skorzystać z przyjemności klimatyzacji.

Drugi obelisk, po opuszczeniu robalowego świata. Po kilku kilometrach dojeżdżamy do celu.
Piece hutnicze tzw. Dymarki Kaczawskie położone są w wąwozie, gdzie temperatura jest niższa o ok. 3 stopnie, a w samych piecach panuje przyjemny chłodek. Kilka lat temu piece oraz zabudowania gospodarcze zostały odrestaurowane i stworzono tu skansen górniczo-hutniczy. W budynku głównym znajduje się baza noclegowo-gastronomiczna, sala konferencyjna oraz Izba Tradycji Górniczych. Zabudowania są otoczone kamiennym murem, który przypomina średniowieczny gród.

 

Przy wejściu do pieców wita nas figura św. Barbary.

Historia górnictwa i hutnictwa tych okolic sięga XIII wieku. Wtedy to Książę piastowski Henryk Brodaty nadał Złotoryi, jako pierwszemu miastu w Polsce prawa miejskie i przywilej miasta górniczego. Od tamtej pory kraina ta stała się zagłębiem miedziowym. Z tamtych czasów pozostały te dwa zabytkowe piece - dymarki, które służyły do wytapiania metali z rud przy użyciu węgla drzewnego. Pozostałe zniknęły pośród gęstych lasów. Tradycyjne piece zostały zastąpione nowoczesnymi rozwiązaniami i tak w 1950 roku powstała Huta Miedzi Legnica, a właściwie Zakłady Metalurgiczne im.Lenina, przekształcone później w kombinat KGHM "Polska Miedź". To właśnie kombinat wziął pod swoje skrzydła zabytkowe dymarki, stworzył w tym miejscu miasteczko-skansen, dla upamiętnienia tradycji i uczczenia pamięci pierwszych górników i hutników.

Piece tyglowe, w których odlewane są podkówki szczęścia.

Przed dokładnym zwiedzaniem musimy się ożywić kawką i oczywiście przeczytać wszystkie przewodniki, bo bez tego ani rusz.

Kolejny patron, który bacznie obserwuje nasze poczynania - św. Florian.

Przy murze stoją liczne stragany, na których podczas festynów można nabyć dobra wszelakie. Największą imprezą jaka się tu odbywa w czerwcu każdego roku, są  "Dymarki Kaczawskie". Wtedy to stragany wypełniają chleb domowego wypieku, rzeźby i różnorakie rękodzieło, miód z okolicznych pasiek oraz minerały. Głównie agaty, z których słynie Pogórze Kaczawskie. Na jednej z takich imprez nabyliśmy między innymi, cudny marokański agat z Tizi N'Tichka. Sprzedawca dodatkowo zachęcił nas do odwiedzenia Lwóweckiego Lata Agatowego, największej imprezy mineralogicznej w Polsce, ale o tym innym razem.

 Krętymi schodkami można się wspiąć na szczyt pieców i podziwiać panoramę.

Wchodzimy jeszcze do karczmy i Izby Tradycji Górniczej. W środku panuje lekki mrok, a temperatura spada do przyjemnych 22 stopni. Dlatego niespiesznie obchodzimy wszystkie pomieszczenia.

Bardzo stylowo urządzone pomieszczenia karczmy.

W Izbie Tradycji witają nas ufoludki.

Małej prezentacji skamieniałości, pochodzących z okolicznych wzgórz, nie może oczywiście zabraknąć.

Wyroby z miedzi, do których świecą mi się oczy. Myślę, że herbata z takiego czajnika musiała smakować nieziemsko.

Najbardziej jednak zachwyciły mnie zabytkowe lampy górnicze.

Pewnie bym je fotografowała do zmierzchu, gdyby nie to, że kolejne baterie zaczynały piszczeć z niemocy.
Jeszcze dwie rzeczy mnie zachwyciły. Pierwsza to winda, mimo, że budynek ma tylko jedno piętro, a druga to....

tak, tak :) nie inaczej. WC dla niepełnosprawnych !! Otwarte i w pełni koedukacyjne, co nie jest standardem.
Z żalem opuszczamy przyjemny chłód i pędem do auta z klimą.