poniedziałek, 30 września 2013

Jak Witia na kocie jechał, czyli sami swoi w Lubomierzu

Zagadka z ostatniego posta rozszyfrowana. Wiadomo już, że Witia na kocie jeździł w Lubomierzu. Tam właśnie kręcono niektóre sceny do filmu "Sami swoi". Lubomierz to najmniejsze miasto w województwie dolnośląskim, ale kryje w sobie mnóstwo ciekawych miejsc i zabytków.

Nad miasteczkiem góruje kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Maternusa. Ta okazała świątynia powstała w latach 1727-1730 na miejscu drewnianego kościoła z 1278 roku.

























Kościół był zamknięty, dlatego tylko przez kraty mogliśmy podziwiać jego bogate wnętrze.






 Okazały ołtarz główny, który tworzy płaskorzeźba przedstawiająca scenę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny oraz figury licznych świętych.







Najokazalsze freski pokrywają sklepienie nawy głównej.







Równie zdobne ołtarze boczne i przepiękna kazalnica, na baldachimie której znajduje się rzeźba przedstawiająca umieszczonego na globusie pelikana karmiącego pisklę własną krwią.



Klamka drzwi głównych w kształcie ryby.



Za prezbiterium znajduje się przejście do zakrystii i na krużganki, które stanowią część byłego klasztoru sióstr Benetyktynek, który ma również gotycki charakter. 


Kiedy podjechaliśmy pod budynek z otwartych okien słychać było głośną muzykę i krzyki rozbawionej młodzieży. Dopiero napis nad drzwiami wyjaśnił wszystko. Obecnie mieści się tu Internat Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych. 





We wnętrzu na szczęście panowała cisza i otaczał nas chłód grubych murów.





To zdjęcie nie zostało wykonana dla wiaderka z mopem, ale żeby pokazać drzwi, które musiały być naprawdę wyjątkowo piękne bez kilku warstw farby olejnej.



Chcieliśmy zajrzeć do kuchni, bo burczenie w brzuchu zbyt głośno odbijało się echem od ścian ogromnych korytarzy.





Niby klasztor, a zza rogu zagląda jakaś diablica :)
Na ścianach korytarza mnóstwo okienek z kolorowymi witrażami.




Charakterystyczne dla epoki sklepienia krzyżowo-żebrowe. Okna wychodzą na wirydarz z parterowymi krużgankami, który okala budynek klasztoru.




W jednej z sal znajduje się wystawa habitów i szat liturgicznych.






Prawdę mówiąc to byłam zaskoczona taką różnorodnością szat zakonnych. Nazwy niektórych zakonów usłyszałam pierwszy raz.






Z klasztoru, w którym panował okropny przeciąg pojechaliśmy do centrum.Tam natomiast czas jakby się zatrzymał. Rynek otaczają  urocze kamieniczki, które powstały w XV-XIX wieku i dawniej stanowiły skupisko handlarzy. Lubomierz bowiem był kiedyś osadą targową, gdyż leżał na szlaku łączącym ziemie czeskie ze Śląskiem. Czasy świetności ma jednak już za sobą. Teraz to małe, senne miasteczko, które ożywa chyba tylko podczas festiwalu filmów komediowych.


 Apteka, do której zabłądził Pawlak.








Nierówny bruk pokrywający rynek pamięta bardzo zamierzchłe czasy. Miło było jednak posiedzieć w centrum, wdychając atmosferę miasteczka. Spokój i błoga cisza. Brakowało nam jednak jakiejś fajnej kawiarni, gdzie można zjeść lody z prawdziwego zdarzenia i siedząc wygodnie podziwiać zabytkowy ryneczek. 




Ratusz w obecnym stanie pochodzi z połowy XIX wieku. Zajął on miejsce drewnianej budowli wzniesionej na przełomie XIII i XIV wieku. Budynek ulegał zniszczeniu kilkukrotnie w wyniku pożarów i działań wojennych. Za każdym razem odbudowywany w nowym stylu, aż w latach 1837-1839 nadano mu ostateczny kształt.







Tuż przy ratuszu znajduje się kolumna morowa, która powstała w latach 1730 - 1736 z fundacji opatki Marty Tanner dla upamiętnienia ofiar zarazy z 1613 r, która pochłonęła 898 ofiar. Kamienne ogrodzenie flankują cztery figury świętych, m.in. św. Jana Chrzciciela i św. Rocha.






W bocznych uliczkach równie zabytkowe kamieniczki. Nie są jednak tak zadbane, jak te w centrum. Ta droga prowadzi do Muzeum Kargula i Pawlaka.





W muzeum  zbiór zabytkowych przedmiotów, ale nie tak licznych jak w Muzeum Wysiedleńców w Pławnej. Znajdują się tam przede wszystkim rekwizyty wykorzystane podczas kręcenia filmu. 








Kolumna św. Maternusa, patrona kościoła.



  A to już figura św. Jana Nepomucena.










 Wyjeżdżając z Lubomierza natknęliśmy się na fragment drogi krzyżowej, która rozmieszczona jest wzdłuż leśnej drogi. Powstała ona na początku XX-ego wieku i składa się z małych kamiennych kapliczek. Najokazalsza, neogotycka bazaltowo-piaskowa, stoi przy głównej drodze.

Jeszcze tylko trzecie śniadanie i ruszamy w dalszą drogę.




Opowieść o wielkiej wodzie w następnym odcinku. Nie przegapcie i rezerwujcie miejsca w pierwszym rzędzie :)))





40 komentarzy:

  1. Jak zawsze świetny wpis :) Aż by się chciało wsiadać do auta i ruszać w dal... Ten klasztor musiał być interesujący zanim wymalowano go olejną farbą...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wsiadaj i przybywaj :)) Chciałabym zobaczyć go w takim stanie jak dawniej.

      Usuń
  2. W kościele trwają jakieś prace, pewno po nich będzie jeszcze ładniej w nim. Ładnie wygląda "diablica" na ślicznym korytarzu klasztoru. W mieście kręcenia filmu jest bardzo ładnie, ale szkoda, że nie było gdzie zjeść lodów. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chcę wrócić do Lubomierza po remoncie kościoła i obejrzeć freski w całej okazałości :)

      Usuń
  3. klasztor przepiękny... aż się czuje ten klimat... surowy, podniosły, cichy... cudowna wycieczka! Jak zwykle zresztą :)
    Buziaki :***

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. tę klasztorną surowość potęgował hulający pustymi korytarzami wiatr, który od czasu do czasu zatrzaskiwał uchylone gdzieś drzwi. miałam wrażenie, że krążą tamtędy duchy zakonnic :)

      Usuń
  4. Imponujące! Zwłaszcza kościół. I klasztor, i wystawa. A widziałaś zakonnice w różowych habitach?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. w różowych tylko na reklamie kisielu malinowego :)) kościół jest oszałamiający, jak na tak małą miejscowość

      Usuń
  5. Aha, miejsce zajmuję! W pierwszym rzędzie! Reserve!

    OdpowiedzUsuń
  6. A w ogóle, to lubię takie senne, małe miasteczka...

    OdpowiedzUsuń
  7. Ja już zarezerwowałam :)


    Uwielbiam filmowe waśnie rodu Kargulów i Pawlaków. Muszę powiedzieć, że miasteczko wygląda tak, jak na filmie. Najprawdopodobniej zaszły w nim niewielkie zmiany od jego kręcenia....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dla Ciebie też już odkurzyłam fotel :)
      centrum wygląda, jak przed wiekami, a te kamieniczki liczą kilka stuleci.

      Usuń
  8. Tak naprawdę tylko kadr rynkowy jest w filmie z Lubomierza, nic więcej.
    Zdjęcie tablicy gwiazd udało się wykonać?

    Nikt o tym nie mówi, ale ten film http://www.filmweb.pl/film/Zak%C5%82ad-1990-11929 również nakręcono w Lubomierzu.

    Świetna relacja!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. nie zatrzymywaliśmy się przy tablicy gwiazd, bo chcieliśmy jeszcze obejrzeć to kolejne miejsce, wiesz które ;))
      oprócz tych dwóch filmów, jeszcze Twierdza Szyfrów w kościele :)

      Usuń
  9. Wiem o czym będzie kolejny wpis. ale szaaaaaaaaaaaaaaa:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Phi, jajem na twardo to się nie podzieliłaś! ;P
    Ale relację łykam w całości, bez buły na zagrychę :)


    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. jak nie, leży do tej pory w lodówce i czeka na Cię :)))

      Usuń
    2. To jak to jajo dłużej poleży to ja współczuję Twojej lodówce ;)))

      Usuń
  11. Kościół do złudzenia przypomina św Wojciecha w Koninie ta sama architektura, nawa, wejście między ławkami... Zdjęcia bezcenne, może kiedyś i ja tam zawitam...
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/
    http://kadrowane.bloog.pl/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. muszę go obejrzeć jeszcze raz dokładnie od środka, ale poczekam na koniec remontu :)) może ja zawitam w Koninie :)

      Usuń
  12. Kościół do złudzenia przypomina św Wojciecha w Koninie ta sama architektura, nawa, wejście między ławkami... Zdjęcia bezcenne, może kiedyś i ja tam zawitam...
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/
    http://kadrowane.bloog.pl/

    OdpowiedzUsuń
  13. Kościół do złudzenia przypomina św Wojciecha w Koninie ta sama architektura, nawa, wejście między ławkami... Zdjęcia bezcenne, może kiedyś i ja tam zawitam...
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/
    http://kadrowane.bloog.pl/

    OdpowiedzUsuń
  14. Niestety, przejeżdżałem tylko przez to miasteczko, na dodatek nocą. Ale możliwe, że jeszcze tej jesieni zawitam w tamte rejony, to zwiedzę Lubomierz, bo widzę, ze warto.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Lubomierz jest fantastyczny. Nie zdążyliśmy obejrzeć dokładnie wszystkiego. Mamy plan na kolejną wyprawę :))) Twoje jesienne fotki z tego miejsca będą na pewno powalające :))

      Usuń
  15. Niestrudzona "diablica" :) skąd Ty bierzesz siły na to zwiedzanie :)
    super wycieczka :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :))))))))))) zbieram je cały tydzień, a po takiej wyprawie odpoczywam następny :))))

      Usuń
  16. Byłem w tym roku w okolicy, ale nie starczyło już czasu.

    OdpowiedzUsuń
  17. Piękna wycieczka. Ta ostatnia kapliczka jakby żywcem przeniesiona z Rud Raciborskich. A teraz czekam na wielką wodę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. myślę, że wrócę tam jeszcze, bo kapliczek i kaplic jest tam całe mnóstwo i warto poświęcić im więcej uwagi :))

      Usuń
  18. Czytam właśnie książkę o prototypach Kargula i Pawlaka. Super!

    OdpowiedzUsuń
  19. Kilka razy Lubomierz pojawiał się w okolicach moich wycieczek. NIgdy tam nie trafiłam, ale mam nadzieję, że to w końcu zmienię

    OdpowiedzUsuń
  20. Polly, ile to ja już razy tam byłam... czekaj czekaj.... z cztery, pięć...
    jak fajnie móc to oglądać i czytać u kogoś :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. była dopiero drugi raz :) wiem jednak, że nie obejrzałam wszystkiego, czasu za mało :))

      Usuń