Uczę sie pływać.

Zmarszczki na wodzie powoli się wygładzają, ale ostatnie wydarzenia chyba nigdy nie uspokoją mojej wody. Wiem również, że przez całe życie będę wpadać w kolejne wiry i dawać się zalewać wysokim falom. Mam ciągle nadzieję, że wreszcie nauczę się pływać lub dotrę do mojej słonecznej plaży. Tego właśnie pragnę. Spokoju, bezpieczeństwa i radości. Niech ocean kotłuje się w oddali i nie podpływa do mnie zbyt blisko. Na razie jeszcze oboje z mężem walczymy o kolejne zmiany i mocno trzymamy się za ręce, żeby nie runąć w sposób niekontrolowany głową w dół. Szukam w myślach pomocy i jestem skoncentrowana tylko na tym. Moje Anioły chyba już mają dosyć słuchania próśb. Pewnie tylko zniecierpliwione machają rękami mówiąc "tak, tak wiemy o co prosisz, tylko musimy się zastanowić jak i kiedy Ci pomóc". Czekam zatem i nie tracę nadziei.

Nie siedzę jednak z założonymi rękami. Wreszcie otwieram nowego bloga. Zapraszam do wspólnych wędrówek na Dolny Śląsk bocznymi dróżkami. Przypomnę miejsca, o których już pisałam, ale będzie też dużo nowych.

Rozpoczynam również walkę o wózek. Tak, tak walkę, bo w naszym kraju nie można czegoś po prostu załatwić. Jak się człowiek nie namęczy, to niczego nie osiągnie tak od razu. Będę zatem szukać wsparcia psychicznego i finansowego. Myślę jednak, że osiągnę cel, bo nie zamierzam siedzieć z założonymi rękami i czekać na gwiazdkę z nieba. Trzymam się nadziei i najmądrzejszych słów: szukajcie, a znajdziecie, proście, a będzie wam dane :)