Żeby kózka nie skakała......

 Gdyby kózka nie skakała z krawężnika, tylko zjeżdżała  powoli, z zachowaniem wszelkich zasad bhp, nie musiałaby cierpieć. Rozwalony łokieć, wielki guz na głowie i oczywiście urażona duma. Nie wiem co ucierpiało najbardziej. A było tak pięknie. Wielka galeria zdobyta, wszystkie windy wypróbowane, obrotowe drzwi zaliczone bez problemu. Jedynie w niektórych przymierzalniach miałam problem, bo ich gabaryty były przeznaczone dla malutkich osóbek o wymiarach XS, a nie dla energicznych wózkowiczów. Jednak i to opanowałam. Doszłam do pełnej wprawy w lawirowaniu na wózku między regałami, piramidami z kosmetyków, pod wieszakami, dookoła wieszaków, nad wieszakami....No dobra zagalopowałam się troszeczkę. Jazdę po nierównej kostce, jaką jest wyłożony legnicki rynek, też uznaję za udaną. Szkoda tylko, że większość kawiarenek i sklepików w centrum jest nieprzystosowana. Zabytkowe budynki i schody są ponoć nie do ruszenia. Przecież nikt nie oczekuje zburzenia schodów, tylko wybudowania podjazdów. To chyba nie jest problem. W końcu budynek, najbardziej zabytkowy ma służyć ludziom, a nie stać, jak posąg w muzeum. Postanowiłam w tym temacie nie odpuszczać i dzięki mojej fundacji AVALON, będę walczyć z barierami architektonicznymi.
Jedna z takich barier pokonała mnie na samym końcu wyprawy. Krawężnik bez zjazdu, który nie wydawał się aż taki wysoki. Niestety okazało się, że nie jestem jeszcze cyrkowcem i nie umiem fruwać nad przeszkodami. Próba samodzielnego pokonania bariery zakończyła się wywrotką. Wstrząsu mózgu na szczęście nie zaliczyłam, ale na jakiś czas wybiłam sobie z głowy rajdy na czterech kółkach. Stwierdziłam na dodatek, że jeszcze wiele pracy przede mną. Muszę bardzo wzmocnić mięśnie rąk, pleców i brzucha, jeżeli chcę swobodnie balansować na wózku i bez wywrotek pokonywać krawężniki.

Przyznaję jednak, że wyprawa była bardzo owocna. Opanowałam nowe umiejętności, zrobiła mnóstwo zdjęć i byłam w miejscach, których nie odwiedzałam wiele lat. Na nogach musiałabym taką wyprawę rozkładać na raty. Stwierdziłam kolejny raz, że Legnica jest ładna, szczególnie nocą. Kiedy jeszcze będzie całkowicie i z głową przystosowana dla wózków, uznam ją za miasto przepiękne. Te udogodnienia musiałaby jednak tworzyć osoba niepełnosprawna, bo zdrowemu człowiekowi tylko się wydaje, że coś jest funkcjonalne. Każdy architekt powinien najpierw spędzić kilka godzin na wózku, pojeździć po mieście, a dopiero wtedy zacząć projektować "świat bez barier".

Okazały budynek legnickiej katedry.

Wieże kościoła św. Jana Chrzciciela.

 Słynne legnickie "śledziówki".

Wreszcie udało mi się zrobić zdjęcie z bliska.

Dom Pod Przepiórczym Koszem z przepięknymi sgraffitami.

Rzeźba Julka przed legnicką galerią.

Po drugiej stronie rynku ustawiono globus.

To granitowa obrączka jako symbol wystawy srebra, która mieści się w galerii Pod Przepiórczym Koszem.

I tak oto kilka machnięć kółkami i mogę zwiedzić cały rynek zdecydowanie szybciej niż na nogach :D