O potędze teraźniejszości i niechciejstwie.

Wczoraj miałam dziwny nastrój. Ani smutny, ani zły, po prostu nijaki. Czułam się jakbym wisiała w próżni. Nic mi się nie chciało. Ryczeć, śmiać, a najgorsze gadać. Mąż twierdzi że kiedy nie chce mi się mówić, muszę być poważnie chora. Nie starałam się jednak zrozumieć, co mi jest, bo kto zrozumie kobietę?? :) Stwierdziłam po prostu, że muszę przetrwać moje niechciejstwo do wszystkiego i poczucie...nawet nie znudzenia....po prostu tego "czegoś".
W końcu jednak, w obawie żeby to "coś" nie zaraziło kolejnego dnia, sięgnęłam po najmądrzejszą moim zdaniem książkę. "Potęga teraźniejszości" E.Tolle odpowiada na wszystko, co mnie męczy i jest dla mnie prawdziwym objawieniem, a każde słowo niesie prawdę i pocieszenie. Otworzyłam ją zatem i trafiłam na ciekawie brzmiący rozdział "zakorzeń się głęboko w sobie". Usiadłam więc w ciszy i wsłuchałam się w samą siebie. Poczułam swoje wnętrze. Bez analizowania i myślenia po prostu się zakorzeniłam. Wierzcie my, to naprawdę działa. Uspokaja, rozpuszcza wszystkie zgryzoty. I po co było uciekać cały dzień przed sobą??
Polecam tę książkę każdemu, kogo życie zbyt mocno przytłacza. Świetna lektura na długie jesienno-zimowe wieczory. Pewnie nie rozwiąże wszystkich problemów, ale nauczy, jak sobie z nimi radzić bez paniki. Pokaże również, że często nasze problemy i lęki siedzą tylko w głowie, a nie rzeczywistości.
Mnie nauczyła nie zaśmiecać myśli różnymi sprawami na raz. Dzięki temu przestałam generować problemy i zauważać je tam, gdzie ich nie ma. Skupiam się na tym, co robię w danym momencie. Jak kroję pieczarki, to myślę o pieczarkach, a jak wieszam pranie, to myślę, żeby zrobić to równo.
Ciekawe......może dzięki tej książce zostanę super hiper gospodynią domową :)