Zimowe igraszki.

Nie mogłam usiedzieć na miejscu w ponurym mieście i ruszyłam na poszukiwanie śniegu. Początek wyprawy nie zapowiadał pięknych widoków.
Jakieś rachityczne resztki ukryte w krzakach.

Na szczęście im bliżej gór, tym piękniej.

 

 

 

 

Śniegu co prawda niezbyt dużo, ale wystarczyło, żeby zamoczyć buty.

Mąż się tak rozochocił, że próbował zrobić mi na głowie bałwanka.

 

 

Najpiękniejsze zimowe widoki z góry szybowcowej w Jeżowie Sudeckim.

Bardzo przyjemnie było siedzieć w słoneczku i popijać gorącą kawę.

Każdy bawił się najlepiej jak potrafił. Koty widocznie poczuły w powietrzu powiew wiosny, bo zalecały się do siebie bardzo mocno. Jeden hipnotyzował drugiego i przez długą chwilę stały nieruchomo jedynie mrucząc.

 W pewnym momencie zwątpiłam czy to są zaloty, czy raczej bitwa o terytorium. Wystraszony czarnulek w pewnym momencie odwrócił się z podwiniętym ogonem i ostrożnie kroczek, za kroczkiem zaczął uciekać.

Przykucnął w swoim kącie i od czasy do czasu, bardzo ostrożnie, zerkał do tyłu. Rudziaczek natomiast, bardziej pewny swojej przewagi, ustawił się w pozycji gotowej do natychmiastowego ataku. Kocie igraszki zakończyły się głośnym wrzaskiem w pobliskich krzakach, aż futerka fruwały w powietrzu. Dziwna ta kocia miłość :)

 

 

Mieliśmy też okazję pokibicować paralotniarzom. Nawet im trochę zazdroszczę cudownych widoków z góry.

 

Wreszcie, po kilku próbach, odfrunęli, a raczej stoczyli się z górki. Wiatr był niestety zbyt słaby, dlatego po chwili wdrapali się z powrotem na szczyt.

My już nie czekaliśmy na ich kolejne próby, bo nie chcieliśmy wracać do domu o zmroku.

 

 

Jeszcze ostatni rzut oka na górki i mam nadzieję, że kolejnym razem zobaczę je w wiosennej scenerii.