Ferie czas zacząć!!!

 Wczoraj bardzo intensywnie rozpoczęłam ferie zimowe. Młodsza siostrzenica przekroczyła próg mojego domostwa z torbą pełną gier, układanek, malowanek i głową pełną pomysłów i ogromnego zapału. Wierzcie mi, że czasami ADHD w jej wydaniu sięga poziomu krytycznego. Na szczęście trafił swój na swego, dlatego o nudzie nie było mowy. Zaczęłyśmy niewinnie od gry planszowej. Niestety moja księżniczka poniosła sromotną klęskę. Po drodze pogubiła pantofelki i podarła sukienkę przedzierając się przez różne przeszkody. Kiedy wreszcie doczłapała do mety, obiecany rycerz odjechał, bo mu się nie chciało czekać. Dobrze, że w życiu wygląda to bardziej optymistycznie :)

 

Zabawa zabawą, ale nie zapomniałyśmy również o obowiązkach. To znaczy ja nie zapomniałam, bo Młodsza cały czas starała się obejść je szerokim łukiem. W końcu jednak przebrnęła przez egzamin z tabliczki mnożenia. Z odejmowaniem było gorzej. Wiła się przy tym jak piskorz i tak wykręcała długopisem, że po chwili rozwiązań można było szukać na jej rękach i buzi. Po każdym kolejnym zadaniu patrzyła na mnie błagającym wzrokiem i pytała, czy już możemy znowu się pobawić. Nie miałam serca dłużej jej zamęczać, ale wiem, że czeka ją w szkole test kompetencji i trochę się martwimy o wynik. Niestety Młodsza ma problemy z koncentracją. Ciężka praca z psychologiem i leki zaczynają wreszcie działać, ale musi pracować o wiele więcej niż inne dzieci. Dobrze, że chociaż energii jej nie brakuje. Niezrozumiałe jest dla mnie to, że teraz wiecznie dzieci muszą zdawać jakieś egzaminy i są narażone na niepotrzebny stres. Czy nie wystarczyłyby tak, jak kiedyś trzy egzaminy na krzyż? Bez testu pierwszoklasisty, trzecioklasisty, gimnazjalisty itd. też wyrośliśmy na ludzi.

 

Młodsza cały czas starała się nakłonić mnie do włączenia gier na komputerze. Wiedziałam jednak, że kiedy to zrobimy, nie będę jej mogła odciągnąć sprzed monitora. I tutaj przyszła z pomocą bardzo fajna książka.

 

 

 

 

Znalazłyśmy w niej wiele ciekawych zabaw. Okazało się to trochę zgubne dla mnie, bo kiedy Młodsza się rozkręciła, nie mogłam jej uspokoić. Wreszcie zrobiłam jej intensywny trening na rowerze stacjonarnym i w rezultacie padła  przed ukochanym komputerem. Na szczęście omijała z daleka wszelkie gry zręcznościowe, bo mówi, że ja denerwują. Nie dziwię się, bo konieczność zdobywania punktów i kolejnych "leweli", może wykończyć nerwowo. I tak znalazłyśmy fajną grę farmerską. Spokojną, momentami dla Młodszej aż za wolną. Przyznaję, że i mnie wciągnęła i jeszcze  po wyjściu Młodszej, karmiłam świnki, siałam kwiaty i kukurydzę, zbierałam plony i budowałam chlewiki. Sama się z siebie śmieję, że spędziłam przy tym tyle czasu, ale po tak intensywnym dniu zwyczajnie padłam. Zbieram siły i pomysły na jutro. Godzina dziewiąta z minutami i rozrywkowy "potwór" znowu zapuka do moich drzwi :) Muszę stanąć na wysokości zadania, żebym na kolejnej laurce wypadła równie dobrze, jak ostatnio. Przyznacie, że bycie "hiwoman" do czegoś zobowiązuje. Zastanawia mnie w takim razie dlaczego wujek na swojej występuję jako pingwin? :)