Duchy minionego roku.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Od czego by tu zacząć??? Chyba od postanowień noworocznych. Po pierwsze rzucę wszystkie nałogi….Tylko, jakie? Palić nie będę, bo nie palę, no chyba tylko gumy w aucie. Pić też nie, bo po bezalkoholowym leżę dwa dni pod stołem. Będę więcej ćwiczyć, ale i tak więcej chyba się nie da. Schudnę…..o tym pomyślę przy kawie i ciachu. Przebaczę i zapomnę….I tak nigdy nie byłam zbyt pamiętliwa. Tym razem jednak moje przebaczenie i żałoba za tym, co minęło trwała zbyt długo. Zdecydowanie zbyt. Chociaż starałam się zapomnieć o ludziach i krzywdzie, jaką mi wyrządzili, to im bardziej się starałam, tym mocniej włazili mi do głowy. Jak można, co noc śnic o tym samym i myśleć i się gryźć? To, że oni mają wyrzuty sumienia, nie stanowi dla mnie żadnej pociechy i próba tłumaczenia ich czynów przez postronne osoby jest niesmaczna. Nikt, bowiem nie postarał się poczuć w mojej skórze.  Najlepiej zapomnieć i na szczęście to mi się udaje. Nie wiedziałam jednak, że to tak długo będzie boleć i męczyć.

Nie będę się więc oglądać za siebie. Poprzedni rok był trudny, nawet czasami bardzo. Nie potrafiłam się odnaleźć w nowej, innej rzeczywistości. Czułam się, jak żywioł zamknięty w ciemnej komórce, który nie może szaleć z dawną siłą. Na szczęście ciągle się we mnie tli i nie pozwolę mu zgasnąć. Spojrzę, więc na swoje życie z zupełnie innej strony i to, co mi się wydawało porażką, zamienię w sukces. Nową szansę i nowe możliwości. Coś się kończy, ale i coś zaczyna, bo życie nie znosi próżni.

Nauczyłam się jeszcze jednej ważnej rzeczy. Nie będę gonić za tymi, co przede mną umykają lub nie doceniają moich wysiłków.  Będę wybaczać i rozumieć zachowania innych, ale nie muszę ich bezgranicznie akceptować i się z nimi godzić. Ja też mam uczucia i nie pozwolę ich deptać. Nie będę potulna, kiedy ktoś będzie chciał wleźć mi na głowę i z premedytacją wykorzysta moją serdeczność. Nie będę naiwna, tylko asertywna. Świat jest ogromny i pełen cudownych ludzi i tylko z takimi chcę mieć do czynienia J