Nawigować, czy szatkować?

Na pierwszy ogień poszły ziemniaki. Kiedy dochodziłam do trzeciego kilograma, mąż mnie przystopował i stwierdził, że chociaż bardzo lubi, to takiej ilości placków ziemniaczanych nie zje. Musiałam się, więc przerzucić na inne warzywa. Cięłam je, plasterkowałam, rąbałam na wiórki małe, duże, na słupki cienkie i grube… Protest mojego domowego mięsożercy zatrzymał mnie w połowie wyrabiania góry surówek. Oflagował się i zażądał kotleta, bo surówki i duszone warzywa już mu bokiem i uszami wyłażą. Dla udobruchania go dorzuciłam jeszcze kilka koktajli owocowych i kawę z kruszonym lodem. Teraz siedzę i główkuję, co by tu jeszcze posiekać, poszatkować i zblenderować. Stałam się, bowiem przeszczęśliwą posiadaczka robota kuchennego. Już nie muszę się mordować z nożami, bo dłonie robią się coraz bardziej kapryśne i nie chce im się utrzymać noża J. Jestem tylko delikatnie rozczarowana, że on to wszystko robi tak szybko. Myślałam, że będę mogła spokojnie siedzieć i patrzeć, jak sieka i miksuje, a on bziuuuum i już. No co? Niektórzy na ten przykład, lubią siedzieć i patrzeć, jak pralka pierze J.

Na rzecz mojego cudnego Philipsa zrezygnowałam z nowej Nokii. Orange, bowiem oferuje dla przedłużających umowę, zamiast nowego telefonu, bon do Saturna lub Media Markt. Jestem pozbawiona nawigacji i nadal będę pilotką z głową w papilotkach, ale coś za coś. Najgorzej było z dokonaniem wyboru, co do marki, a potem z dostępnością. Okazało się bowiem, że kiedy już się przekopałam przez wszystkie opinie o Zelmerze, Braunie, Kenwoodzie i Moulinexie i już wybrałam model, oczywiście nie było go w Media. Niby największy sklep ze sprzętem, a na półce raptem kilka sztuk. Wszystkie upatrzone przeze mnie modele były, a i owszem, ale na drugim końcu Polski. No i chciał, nie chciał wybór padł na Philipsa, do którego nie byłam przekonana, ale na szczęście robi to, co chcę.

Szkoda tylko, że nie ma funkcji lepienia uszek J.