Totalny luz

Deszczowy wieczór. Wracamy z mężem z zakupów i w pewnym momencie zauważamy na przeciwległym pasie, na zakręcie drogi auto „na awaryjkach”. Przez otwarte okno widzimy, że za kierownicą siedzi kobieta. Wieczór, zimna mżawka, samotna kobieta, może zemdlała albo siedzi zaryczana i wystraszona. Zawracamy i parkujemy tuż za nią. Wypuszczam męża na zwiady. Pochylony stoi dosyć długo przy otwartym oknie. Zaczynam się niepokoić, że bez mojej zgody i wiedzy robi obcej kobiecie usta usta. W pewnym momencie patrzy na mnie skonsternowany i rozkłada bezradnie ręce. Już mam interweniować, kiedy od strony pasażera wysiada młody, rosły, nawet bardzo rosły mężczyzna. Oblega mnie strach. Zaraz wpierniczy mężowi za te bezprawne usta usta! Ale nie, on spokojnie opiera się jedną ręką o samochód, drugą chroni przed zimnem w kieszeni, mąż niestety dwoma (nie jest tak rosły) i spychają auto do zatoczki, która znajduje się kilka metrów przed nimi. 

Naszymi czarnymi wizjami wypchaliśmy sobie buty. Kobieta wcale nie zemdlała i nie była samotna i zrozpaczona, tylko bezmyślna, podobnie jak jej facet. Kiedy zgasł im samochód, po prostu włączyli awaryjki i spokojnie siedzieli i palili papierosy. Czekali na cud?! Żadne z nich nie znalazło czasu, ani ochoty żeby, chociaż ustawić trójkąt ostrzegawczy za autem! Tym bardziej, że rozkraczyli się na zakręcie drogi i w dodatku pod wiaduktem, którego filary ograniczają widoczność. Dopiero mąż ich nakłonił żeby, chociaż zepchnąć auto w bezpieczne miejsce, co „rosły” mógł zrobić sam i to paluszkiem od stopy, zamiast siedzieć i na luziku palić fajki!

 Sama nie wiem, czy to była tylko bezmyślność, olewatorstwo, czy już głupota zagrażająca bezpieczeństwu innych. Przez chwilę się nawet zastanowiłam, czy następnym razem też się zatrzymamy. Ale tylko przez chwilę. Myślę, że istnieją także ludzie myślący, którzy naprawdę będą potrzebowali pomocy i z chęcią ją przyjmą. I nie poczujemy się jak intruzi, narzucający się ze wsparciem.