Przemiana.

Jeszcze niedawno marudziłam na zimę i na przekór wszystkiemu próbowałam się z nią zaprzyjaźnić. Ledwie to zrobiłam, a śnieg stopniał i zrobiło się niemalże wiosennie.  Przy +15 człowiek ma ochotę zerwać z głowy czapkę i bez kurtki popędzić zieleniejącymi się polami. Dla szybszego wypędzenia zimy z mojej głowy i duszy obstawiłam się kwitnącymi bulwami, które cieszą oko i drażnią nos.

 

 

W porannym słoneczku wygrzewają się narcyzy i hiacynt. Rozkwitają w zastraszającym tempie. Jak dla mnie to trochę za szybko, bo nie zdążę się nimi nacieszyć.

 

 

Zostawiłam je na chwilę w domu i wyruszyłam na krótki spacer.

 

Pola są już tak cudownie zielone, że chciałoby się pobiegać po nich bosymi stopami. Pogoda wielowarstwowa, jak niebo. Na szczęście to nie są śniegowe chmury.

I kolejny raz, zupełnie przez przypadek odkryłam takie oto cudo.

Z głównej drogi patrzył na mnie smutnymi oczami zrujnowany pałac w Karnicach. Kilka razy przejeżdżałam przez tę wioskę, ale dopiero teraz go zauważyłam. Pewnie dlatego, że zazwyczaj był zasłonięty prze gęste krzaki.

 

Neorenesansowy pałac został wybudowany w roku 1875. Posiada prostą bryłę i oszczędny detal. Dookoła ciągnie się rozległy park z połowy XIX wieku o powierzchni 15ha z ciekawymi okazami drzew egzotycznych. 

 

 

Obecnie jest w rękach prywatnych i może kiedyś doczeka przemiany w piękny obiekt, jakim był dawniej.

 

W czasie mojej małej wyprawy bulwy nie próżnowały i rozkwitały otoczone słoneczkiem i ciepełkiem z kaloryfera.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Chciałabym, żeby trudne sprawy zmieniały się bardzo szybko, szybciej niż zdążą nas przygnieść do ziemi i zaczernić duszę. Chciałabym też zaczarować wiosnę i sprawić, by trwała w nieskończoność. Już się tak przywiązałam do myśli, że mimo, że to dopiero luty, zima już nie wróci, że bardzo się zdziwię, kiedy jeszcze spadnie śnieg. Na razie chce mi się fikać i śpiewać z radości i nawet jeżeli dzisiejsze słodkości przemienią mnie w pulpeta, nie poryczę się z rozpaczy. Jutro wskoczę na rowerek lub steperek o ile znajdę czas, bo ostatnio jestem zarobiona po kokardę, ale o tym następnym razem.