Omamy wzrokowe.

Coś mi się chyba rzuciło na oczy! Dzisiaj mnie dopadły jakieś omamy wzrokowe, zwidy, a może to bielmo? Nic nie zapowiadało tragedii. Co prawda były jakieś prognozy, ale wiem, że prognozy prognozami, a rzeczywistość bywa inna. Jeszcze wczoraj widziałam za oknem słoneczko, chmurki na niebie, zieleniejące się pola i pierwsze przedwiosenne kwiatki. A dzisiaj normalny koszmar! Bielmo i już! I co ja mam teraz zrobić?

Widok z balkonu jest wręcz okropny. Przecież na tych uchwytach miały za chwilę zawisnąć doniczki z kwiatami, a na razie śnieżek się na nich huśta, niezrażony moimi protestami.

Nawet nie mogę pomachać do sąsiadki z przeciwka. Zauważyłaby chyba dopiero czerwone flary.

I znowu, żeby dotrzeć na parking trzeba się uzbroić w łopatę i narty.

A ja naiwna zakupiłam wiosenne butki i chciałam je dzisiaj testować. Muszę je niestety położyć obok innych i niech grzecznie i cierpliwie czekają na lepsze czasy, które dla większości z nich nigdy już  nie nadejdą. Te, które były wygodne jeszcze pół roku temu, teraz nie nadają się do chodzenia. Mini obcasik w maksymalnej wysokości 1 cm, nie pozwala mi ustać nawet chwili. Dlatego wyszukuję coraz bardziej płaskie podeszwy, szerokie, stabilne itd. itp. Właściwie to ja wiecznie szukam idealnych butów. Jakby to tylko od butów zależało, to, czy będę mogła jeszcze trochę chodzić....
Czasami bardzo żałuję, że nie mieszkam na jakiejś tropikalnej wyspie. Wtedy bym chodziła na bosaka albo tylko zawijała stopy w bananowe liście. O, i zupełnie niechcący przeskoczyłam z tej dzisiejszej zimowej aury, na letnie klimaty, w których zostańmy jak najdłużej i lepiej nie spoglądajmy dzisiaj za okno :DDDDDDD