Przesilenie wiosenne.

Nie tak to miało być. Miałam fikać i skakać, a tu raptem leżę jak zdechlak. Tradycyjnie, jak co roku dopadło mnie przesilenie wiosenne. Tym razem jednak wybitnie mocno daje mi się we znaki. Gwałtowne zmiany pogody zawsze odczuwam dosyć wyraźnie, chociaż staram się nie poddawać. Teraz jednak, kiedy fronty atmosferyczne chodzą sobie tam i z powrotem, raz straszą powrotem zimy, a raz rozpieszczają latem, poddałam się kompletnie. Poszłam więc pożalić się do mojej doktórki, która niestety wybitnym specjalistą nie jest. Zadałam jej kilka trudnych pytań, na które nie znała odpowiedzi. I znowu sama muszę poszukać w internecie. Na prośbę o jakiś wzmacniający specyfik, z kolei z jej strony padło pytanie, czy zielony może być. A skąd ja mam to wiedzieć?? Skoro uważa, że tym razem zielony, a nie różowy może mi pomóc, to niech przepisze. Kiedy go wykupywałam, włosy mi się zjeżyły. Sama nie wiem....chyba z radości, no, bo skoro tak okropnie drogi, to musi, no musi zadziałać! Po pierwszym zastrzyku przez kilka godzin nie mogłam dojść do ładu sama ze sobą. Miałam, jak nigdy, wszystkie klasyczne objawy uboczne, jakie zawiera obszerna ulotka. Leżałam więc gapiąc się w sufit, nie umiejąc właściwie sformułować myśli, ani prostego zdania. Język, mózg i żołądek robiły co chciały. Po drugim, agonia na szczęście trwała krócej. Zobaczymy co będzie dalej. Weekend mam wolny od trutki i zamierzam go wykorzystać bardzo przyjemnie. Może zielony i pomaga, ale chyba widok wiosennej łąki.